Altijd ziek....

... of onderweg.

Tygo heeft in zijn korte leventje al heel wat ziekenhuizen, dokters, kinderartsen, kno-artsen gezien.
toen ie vier maanden was kreeg ie erge hoestaanvallen met slijm (pseudokroepaanvallen). Erg eng.
Al snel kreeg hij zijn eerste puffer Ventolin.

augustus 2006 had hij zijn eerste longontsteking en toen bleek dat ie niet tegen amoxicciline kan: binnen tien dagen een knalrode allergische reactie op zijn hele lijf en gezicht.
Ook kreeg ie door de koorts een koortsstuip :(

Zijn neusamandel is eruit gehaald, oren zijn doorgeprikt
en eigenlijk hebben we daar niet veel baat bij gehad...
De een na de andere virus stak hem de kop op, hij werd tussendoor niet 'schoon' in zijn luchtwegen en de volgende longontsteking was een feit.

Een periode van 4 maanden kreeg hij een precentieve kuur... Wat was dat een geweldige tijd!
Nog nooit had ik dat mannetje zo vrolijk en fit gezien!

Kuur voorbij? binnen 2 weken was ie weer ziek: Roodvonk!

Om een lang verhaal kort te maken: in totaal heeft hij nu 5 keer longontsteking gehad, waarbij de laatste keer de heftigste was... Hij moest ook een nachtje in het ziekenhuis blijven. (zie foto: Sprayen in het ziekenhuis)
Dan breek je wel ff, als vader en moeder....
Wat een emoties zijn dat... zeker weten dat je het herkent, de arsten vervolgens nog moeten overtuigen dat het écht zo is, dat hij altijd blijft spelen en drinken tot hij er letterlijk bij neervalt.
En dan komen ze met een naar bericht... ze hadden de longfoto's bekeken en die waren niet mooi....

ja?
nee?

*help! wat is er dan voor engs aan de hand????*

het bleek toch 'maar' weer een longontsteking te zijn. En daar ben je dan nog blij mee ook, want ik had nog een minuut daarvoor van schrik bedacht dat er nog veel engere dingen aan de hand kunnen zijn!

maar dat was gelukkig niet zo.

Hij heeft een nachtje ter observatie in het ziekenhuis moeten liggen
en kreeg een AB-kuur en Prednison...
dat is heftig spul zeg....
Je ziet je vrolijke kind veranderen in een angstig, druk, baldadig en zelfs agressief kind!

Ben blij dat het nu over is,
hij is met het eindigen van de kuur en prednison weer helemaal veranderd in mijn oude vrolijke Tygo...

Voorlopig zullen we de komende jaren moeten blijven puffen met Qvar en zo nodig met Ventolin... Ik heb me er maar op ingesteld en luister niet meer naar mensen die tegen me zeggen: "joh, dan heeft ie het maar gehad", of "joh, als ie straks naar school gaat is ie overal vanaf, hij heeft dan genoeg weerstand opgebouwd", of "joh, hij gaat naar een kdv... vind je het gek dat ze daar allemaal zo snel ziek worden".

Niet dat het me allemaal niet boeit
maar ik heb er niets aan.
Ik heb alleen maar iets aan het met eigen ogen zien dat mijn Tygo gelukkig is en blij.

En dat is 'ie, gelukkig...

Groetjes Ziet

(mama van Tygo)